Verpakkingsmanager: ‘Geen verpakking is duurzaamst’

De duurzaamste verpakking is helemaal geen verpakking, zegt Paul Hendriks. “Dat is altijd mijn uitgangspunt. Zoete aardappel, pompoen en bijvoorbeeld komkommer hebben een natuurlijke verpakking: de schil. Daar hoeft helemaal geen extra verpakking omheen. Vandaar dat we een paar jaar geleden zijn begonnen met natural branding, het markeren van een label op de schil door middel van laser. Een topoplossing. Geen plastic meer, geen karton, puur natuur.”

Bakjes en shakers van suikerrietkarton

Bij blauwe bessen is laser-markering vanzelfsprekend onmogelijk. In de supermarkten, ook in het biologische schap, zijn plastic bakjes en shakers met blauwe bessen vrijwel standaard. Dat stoorde Hendriks. Hij bedacht een alternatieve, duurzame verpakking: bakjes en shakers van suikerrietkarton, gemaakt uit het restproduct dat overblijft na raffinage van het riet.

Uiteindelijk zal de consument de retail onder druk moeten zetten om af te zien van plastic

“Die verpakking zetten we nu in de markt. Om eerlijk te zijn, niet alle supermarkten reageren enthousiast. Onze nieuwe kartonverpakking is een paar centen duurder en in de concurrentie tussen de verschillende ketens gaat de strijd nu eenmaal om de laatste cent. Uiteindelijk zal de consument de retail onder druk moeten zetten om af te zien van plastic.” Paul Hendriks is verpakkingsmanager bij Eosta, een grote importeur, inpakker en distributeur van verse biologische groenten en fruit. Het bedrijf levert aan grote retailers en natuurvoedingsketens in Europa, VS, Canada en het Verre Oosten. Hendriks is verantwoordelijk voor de verpakkingen. Verduurzaming staat daarbij hoog op zijn prioriteitenlijst. We praten met een gedreven man. “Het klinkt misschien een beetje hoogdravend, maar ik wil de wereld beter achterlaten. Als het gaat om mijn werkterrein dan is er nog een wereld te winnen. Bij Eosta kan ik mijn hart volgen. De slogan van het bedrijf is: where ecology meets economy. Dat is op mijn lijf geschreven.”

Populariteit blauwe bes

Terug naar de blauwe bes. De populariteit van dit fruit is de laatste jaren explosief gestegen, samen met de plastic bakjes en shakers waarin de bessen in het schap liggen. Waarom in plastic, gemaakt van aardolie, als het ook kan met duurzaam karton, vroeg Hendriks zich af. Zijn alternatief is suikerrietkarton geworden. “Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Suikerriet heeft een lange vezel en is daarom prima geschikt, ook om te bedrukken. Maar zacht fruit en karton gaan moeilijk samen. Daarom voegen we een natuurlijke hars toe die vocht afstoot om zo de kwaliteit van het product te behouden. We maken zo van een afvalstof uit de agrarische sector, dat meestal wordt verbrand, een duurzame grondstof. Dat past bij het principe van de circulaire landbouw.”

Papier- en kartonindustrie aan zet

Het betreffende karton wordt overigens wel geproduceerd in Colombia. Dat is een lastig punt, vindt Hendriks. “Liever halen we de grondstof uit Europa. Van restproducten uit de graan- en maissector zouden we de verpakking voor de blauwe bessen ook prima kunnen maken. De papier- en kartonindustrie is hierbij als eerste aan zet. Deze bedrijfstak is helaas nog niet zo ver. Hopelijk gaat dat wel gebeuren. Hoe dichterbij, hoe duurzamer.” Afnemers van de blauwe bessen van Eosta kunnen kiezen voor een shaker met een doorzichtig venster van plastic. Hendriks: “Veel consumenten willen zien wat er in de verpakking zit, een foto van het product op de verpakking overtuigt niet. Vandaar dat venster, maar wel gemaakt van PLA, een bioplastic, afkomstig van een hernieuwbare bron én composteerbaar.”

Wij kunnen de meest duurzame oplossing verzinnen, maar onze producten moeten natuurlijk wel worden verkocht

Hendriks wil verder verduurzamen. Hij bevindt zich daarbij steeds op het snijvlak van economie en ecologie. “Wij kunnen de meest duurzame oplossing verzinnen, maar onze producten moeten natuurlijk wel worden verkocht. Als het gaat om de verpakking bepalen gemak en prijs vaak de keus bij onze afnemers. Dat verandert pas als hun klanten aan de bel trekken. In Duitsland zie je dat nu gebeuren. Daar bestaat een website waarop kritische consumenten foto’s plaatsen van verpakkingen die hen niet bevallen. Die openbare kritiek zet onze afnemers ongetwijfeld aan het denken.”