3D-printen van voedsel: niet doen

Dat heeft zijn voordelen wat betreft natuur en milieu. Het voorkomt verspilling omdat alleen die hoeveelheid voedsel wordt geprint, die op dat moment wordt gevraagd. Er is minder land en water nodig en er wordt minder CO₂uitgestoten. Maar er schuilt een gevaar in deze voedseltechnologie. Eten is voor veel mensen een intieme ervaring. Ze stoppen iets in hun lichaam dat zijn oorsprong heeft in de natuur. Voedsel dat is geproduceerd met behulp van geavanceerde technologie botst daar mee.

Ontwikkeling 3D-geprint voedsel

Er zijn al meerdere bedrijven en instituten in de wereld bezig met het ontwikkelen van 3D-geprint voedsel. Onderzoekers van Wageningen University & Research hebben een 3D-geprinte pasta van plantaardige olie en erwteneiwit ontwikkeld ter vervanging van reuzel (dierlijk vet). Redefine Meat produceert al plantaardig vlees met behulp van 3D-technologie. Steakholder Foods doet hetzelfde en is ook gaan samenwerken met Umami Meats om vis te produceren met een 3D-printer.

Voedsel dreigt zo een laboratoriumuitstraling te krijgen en los te staan van de natuur

Onderzoekers van Singapore University ontwikkelen een 3D-techniek om voedsel te printen uit ingrediënten op basis van insecten of algen. Consumenten huiveren bij het idee dat ze insecten eten. Ook is het voedingsingrediënt vaak niet smakelijk genoeg of de kleur past niet in een voedingsmiddel. Daarom wil Singapore University deze ingrediënten via een 3D-printer mengen met andere ingrediënten, zodat een voedingsmiddel ontstaat dat de consument toch smakelijk en aantrekkelijk vindt.

Voedsel dreigt zo een laboratoriumuitstraling te krijgen en los te staan van de natuur. Voedingsmiddelen moeten een natuurlijk en gezond imago hebben. Voedsel uit de 3D-printer past daar niet in.