Een slag dieper gaan bij discussies over voedsel

Partijen borduren voort op hun klassieke thema’s, met her en der een beperkte koerswijziging. Hun programma’s benadrukken dat het eerlijker en/of fatsoenlijker moet. Marktwerking is uit de gratie, en we blijven wonen en werken belangrijk vinden. Wat betreft landbouw lezen we in de programma’s dat het duurzaam, lokaal, gezond en diervriendelijk moet, met een eerlijke prijs, en dat allemaal door het toepassen van kringlooplandbouw en innovatie.

Wensenlijstjes

De illusie wordt gewekt dat de programma’s – ook voor wat betreft landbouw en voedsel – veelal het karakter van wensenlijstjes hebben. De vraag hoe en wanneer het wensenlijstje wordt ingevuld, heeft weinig aandacht. Politiek gaat over wat belangrijk wordt geacht, meer dan over hoe daar te komen. Maar zonder aandacht voor de aard van het probleem en de mogelijke oplossingsrichtingen blijft het een moeilijk verhaal.

Politiek gaat over wat belangrijk wordt geacht, meer dan over hoe daar te komen

Hebben we het bij kringlooplandbouw over een dilemma, waarbij je niet anders kunt dan een keuze maken tussen globalisering en regionalisering met alle gevolgen van dien? Of hebben we het over een puzzel waar een optimale oplossing voor bestaat? Hebben we het bij een eerlijke prijs over een uitruil van belangen die we kunnen oplossen door transparant te onderhandelen? Of hebben we het over een paradox waarbij we moeten leren leven met tegengestelde waarheden die beide voorkomen?

Weerbarstig

Bij een eerlijke prijs hebben we zowel te maken met een bijstandsmoeder die vooral zal denken aan betaalbaar voedsel, als met de beter bedeelden die wat makkelijker in staat zijn om meer prioriteit te geven aan andere voedselkwaliteitswaarden. Kortom, veel agrofood gerelateerde zaken die vanzelfsprekend en gewenst zijn, blijken bij nadere uitwerking nogal weerbarstig. Reden te meer partijen uit te nodigen in de komende verkiezingsslag om bij de discussie over landbouw en voedsel een slag dieper te gaan.