De wil is er, maar wie betaalt?

Wie betaalt, bepaalt. Zo bezien moet het simpel zijn om de maatschappelijke wens tot het verduurzamen van de land- en tuinbouw uit te voeren.

Maar de praktijk wijst uit dat de consument met zijn mond een andere boodschap belijdt dan met zijn portemonnee. Des te beter dat de samenwerking tussen de voedings- en landbouwsector de laatste weken goed van de grond begint te komen. Samen kunnen ketenpartijen het verdienvermogen van boeren en tuinders verbeteren. Immers, het verdienvermogen van de boer en tuinder bepaalt het tempo waarin de land- en tuinbouw verduurzaamt. Heel goed dat dit besef nu steeds meer doordringt in de keten. Het is nu aan de politiek om werk te maken van het formuleren van beleid voor het vergoeden van ecosysteemdiensten.

Langjarig stabiel beleid zal de innovatiekracht van de sector stimuleren

Langjarig stabiel beleid

Langjarig stabiel beleid zal de innovatiekracht van de sector stimuleren. Dat is niet alleen voor Nederland belangrijk en relevant; de vraag naar voedsel zal alleen maar toenemen. De wereldbevolking is gebaat bij de ontwikkeling van duurzame en schone voedselproductie en Nederland speelt daar gezien haar ervaring en expertise een leidende rol in.

Regeneratieve landbouw

Maar wat is duurzaam en schoon? Aan definities geen gebrek; biologisch, kringloop, natuurinclusief, regeneratief. Willen we niet allemaal hetzelfde? Voldoende en gezond voedsel voor iedereen, ook voor de generaties na ons. Regeneratieve landbouw is een overkoepelende term voor een serie biologische landbouwmethodes die mét de natuur, in plaats van ertegen, werkt. De focus ligt daarbij op het terugdraaien van ontbossing, het verduurzamen van de bodem, het vergroten van biodiversiteit, het verbeteren van watercycli en het versterken van de vitaliteit van het gebied. Dit zijn ook de thema’s die centraal staan in Rabobanks visie op de land- en tuinbouw.

Doorgeven aan de volgende generatie

Zelf denk ik bij het woord regeneratieve landbouw vooral aan het doorgeven aan de volgende generatie. En dat vind ik zo mooi aan de agrarische sector: een ondernemer kan niet trotser zijn dan het moment dat hij of zij het bedrijf doorgeeft aan de volgende generatie. Gebruik maken van het natuurlijke kapitaal dat door de vorige generaties is onderhouden en in onze voedselproductie voorziet, mét oog voor natuur, is een kostbaar goed. Dit natuurlijke kapitaal, ons meest kostbare bezit, moeten we belonen en waarderen met een passend rendement.

Snel delen