Alle ketenpartijen betrekken bij stimuleren eiwitgewassen

De ministers stellen dat een groot deel van het plantaardig eiwit komt uit derde landen en dat het potentieel van de Europese landbouw nog niet volledig wordt benut. Volgens de ministers moeten er betere regionale (transport)ketens en voldoende verwerkingscapaciteit voor levensmiddelen en diervoer komen. Ook moet er effectieve plantenveredeling komen die afgestemd is op de individuele behoeften van alle ketenpartijen. Daarnaast moet meer diversiteit in de eiwitconsumptie worden bevorderd. Ten slotte moet er op Europees niveau onderzoeksprogramma’s komen op het gebied van plantaardige eiwitten.

Nationale Eiwitstrategie van Nederland

Dat klinkt allemaal niet als hogere wiskunde. Op veel gebieden zijn lidstaten hier al mee bezig. Kijk bijvoorbeeld naar de Nationale Eiwitstrategie van Nederland. Natuurlijk moet het een gezamenlijk inspanning zijn van alle ketenpartijen. Om productie van eiwitgewassen verder te brengen is echter meer nodig dan de punten die de ministers noemen.

‘What’s in it for me’

Iedere ketenpartij moet de vraag ‘what’s in it for me’ kunnen beantwoorden met ‘genoeg!’. Dat betekent dat er voor de teler van de eiwitgewassen genoeg rendement behaald moet kunnen worden. Niemand gaat eiwitgewassen telen om er niks aan te kunnen verdienen. Daarvoor zijn de marktprijzen cruciaal. Voor de veredelaar moet er perspectief zijn om de grote investeringen in dure veredeling terug te verdienen. Dat is weer afhankelijk van het areaal eiwitgewassen.

Voldoende afzetmogelijkheden

Voor de verwerkers en producenten betekent het dat er voldoende afzetmogelijkheden moeten zijn voor de producten op basis van Europese gewassen. Veel factoren zijn te beïnvloeden, maar een deel ook niet. Integraal beleid waarin álle ketenpartijen worden meegenomen is dan ook van belang om de teelt van eiwitgewassen te stimuleren.