In gesprek gaan over stabiele prijssystemen

Er is veel over te zeggen of we hierdoor een betere marktwerking hebben. Zeker is dat prijsveranderingen lang niet altijd de verandering in vraag-aanbodverhoudingen weergeven, dat veel extra kosten voor de boer niet op de kassabon staan, dat niet overal sprake is van level playing field en ga zo maar door. Er lijkt echter een kentering in zicht op dit gebied.

In meerdere sectoren wordt gesproken over andere meer stabiele prijssystemen met een vergoeding waarbij de boer een redelijk inkomen kan behalen. Het gaat dan om verticale afspraken tussen ketenpartijen, en niet om horizontale prijsafspraken. Dat laatste is ook niet toegestaan door de Autoriteit Consument en Markt.

Verticale afspraken maken

Het maken van verticale afspraken over stabiele prijssystemen tussen boeren, verwerkers en afzetorganisaties is niet zo een, twee drie geregeld. Men moet er de tijd voor nemen om samen alles goed door te spreken. Waarbij het logisch is naar het welbegrepen eigenbelang te kijken. Dat doen de andere ketenpartijen ook. Hoe kom je dan toch uit op de oplossing waarbij iedereen beter af is?

Elke schakel heeft zo z’n eigen sores zeg maar

Daarvoor is nodig dat elke partij zich probeert te verplaatsen in de situatie van de ander. De primaire producent in Nederland heeft onder andere te maken met extra milieukosten, de verwerker heeft van sommige onderdelen te weinig terwijl ook afzet moet worden gezocht voor andere, minder coulante, onderdelen en de retailer heeft te maken met een overgrote meerderheid van consumenten die betaalbaarheid het belangrijkste vinden. Elke schakel heeft zo z’n eigen sores zeg maar.

Vertrouwen en wederzijdse bereidheid

Niet voor niets zijn in alle drie de schakels de voorbije twee decennia veel bedrijven verdwenen of overgenomen. Dit geldt niet alleen voor de primaire producent en de verwerkende schakels, maar ook voor de retail. Emté, C1000, Deen, Konmar, Super de Boer, en binnenkort Coop, ze zijn allemaal verdwenen uit de winkelstraat.

Door met elkaar in gesprek te gaan over de goede onderlinge verdeling en bijbehorende prijssystemen, ontstaat vertrouwen en ook de wederzijdse bereidheid tot aanpassen. Daardoor nemen de mogelijkheden toe om meer toegevoegde waarde te realiseren. Want nog altijd geldt, hoe groter de koek, hoe makkelijker de verdeling ervan.