Voor de rechter roepen

Ik zie verschillende redenen waarom ze dit doen. Eén toch wel prominente reden is om een beeld naar burgers te brengen dat de actiegroep zich goed voor de consument inzet. Dan wordt vaak het beeld geschetst van die slechte kapitalistische (multinational) industrie die de arme consument bedriegt en aan risico’s blootstelt.

Voldoen aan wetgeving

Een vaak terugkerend voorbeeld. Regelmatig zijn er campagnes tegen de aanwezigheid van gewasbeschermingsmiddelen op groenten of fruit. Gifkundig totaal irrelevant, maar handig om je als beschermer te profileren. Consumenten zijn nou eenmaal bang voor giftige stoffen. Dat hun twee dagelijkse biertjes vele malen meer schadelijk zijn voor hun gezondheid weten ze niet en daar maken die organisaties zich niet druk over. Laatst ook nog zo’n rechtszaak over plantaardige smeersels waar minder dan 2% dierlijk vet in zit. Dat mag volgens de aanklager niet, want is niet plantaardig. Alles netjes op het etiket en voldoet aan de wetgeving. Waarom vecht je het dan nog aan?

De grens tussen verleiding en misleiding is vaag

Er zijn natuurlijk wel excessen waar tegen opgetreden moet worden. Aardbeienyoghurt met op de verpakking vijf keer meer aardbeien dan er voor die ene liter gebruikt zijn. Dat vind ik wel misleiding. Van partijen die dit soort dingen aankaarten verwacht ik dat die het echt doen om de consument te beschermen tegen misleiding. Maar de grens tussen verleiding en misleiding is vaag. Net zo vaag als de motivatie van partijen om dingen aan te kaarten.