Foto: Canva
In dit artikel
Ook de Belgische minister voor economische zaken Pierre-Yves Dermagne wil graag iets doen aan de hoge prijzen voor levensmiddelen. De bewindsman dreigt, naar Frans voorbeeld, voedingsfabrikanten die te veel rekenen voor hun producten ‘te namen and shamen’ en overweegt daarnaast ook een prijsplafond voor de eerste levensbehoeften. Maar de federatie voor de voedingsindustrie Fevia kaatst de bal terug: ‘doe eerst eens iets aan de hoge belastingen en andere lasten, dat zou al een heel stuk helpen.’
Dermagne, een Franstalige minister, kijkt graag naar zijn zuiderburen. Daar heeft collega Bruno le Maire met de 75 grootste voedingsfabrikanten afgesproken dat ze de winkelprijzen nu al verlagen. Ze anticiperen daarmee op de gedaalde prijzen voor veel grondstoffen, energie en transport die ze anders pas over een paar maanden zouden doorberekenen, als ze dat al doen. De Belgische minister vindt dat een goed plan en stelde dan ook direct: “Er moeten snel oplossingen komen om de prijs van de winkelkar te drukken. De daling van de grondstofprijzen moet sneller worden doorgerekend in de prijzen in de winkel. Ik heb de actoren van de sector gevraagd om tegen half juli tot een akkoord te komen.”
Onaangename verrassing voor Fevia
Maar Fevia vindt dat de regering eerst maar eens de hand in eigen boezem moet steken. ‘Een goedkopere winkelkar ? Graag, maar niet op deze manier’, schrijft de organisatie boven een lange publicatie. ‘’Dat veel consumenten reikhalzend uitkijken naar lagere prijzen voor voeding is volledig begrijpelijk. Ook onze voedingsbedrijven kijken ernaar uit om hun kosten eindelijk te zien dalen: zij willen niet liever dan hun lekkere producten aan een betaalbare prijs te kunnen aanbieden.” Maar de verklaring van Dermagne, na overleg met Fevia waar hij zelf niet aanwezig was, ‘is een zeer onaangename verrassing’.
Steun Franse regering
Fevia wijst er op dat de situatie in België sterk verschilt van die in Frankrijk. ‘’Frankrijk kent een strikt wettelijk kader voor onderhandelingen tussen de spelers in de agro-voedingsketen. Voedingsbedrijven worden daar ook beter beschermd tegen de machtspositie en handelspraktijken van supermarktketens. Bovendien heeft de Franse regering, toen de kosten voor voedingsbedrijven vorig jaar zwaar stegen, het initiatief genomen om de voedingsbedrijven te helpen die door te rekenen aan supermarktketens. In dezelfde geest vraagt de Franse regering nu aan sommige bedrijven om via een vrijwillig engagement en onder voorwaarden belangrijke kostendalingen in hun prijzen te verwerken. Ook heeft de Franse regering voor miljarden euro’s aan steun verleend aan de bedrijven, waardoor die beter het hoofd konden bieden aan de enorme kostenverhogingen.”
Geen steun Belgische bedrijven
De Belgische bedrijven moeten het zonder die steunmaatregelen stellen, aldus Fevia. “Hier moesten voedingsbedrijven een groot deel van de kostenverhogingen, die ze niet konden doorrekenen, zelf absorberen. Onze bedrijven dragen bovendien ook de kosten van de historisch hoge loonindexering van bijna 11%, die de koopkracht van de werknemers op peil houdt. Niet alleen grondstoffen en energiekosten bepalen de prijs van voedingsproducten, maar er zijn ook verpakkingskosten, loonkosten, vervoer, fiscaliteit en investeringen. Het klopt niet dat al die kosten zouden dalen, zeker ook niet voor alle grondstoffen. Het is niet omdat de marktprijzen van bepaalde grondstoffen of energie dalen, dat zich dit ook onmiddellijk vertaalt in de contracten die onze bedrijven hebben met hun leveranciers. Bovendien zijn niet enkel de voedingsbedrijven verantwoordelijk voor de prijs die je als consument in de winkel betaalt. Ook de andere schakels in de agro-voedingsketen spelen daarin hun rol. Finaal bepalen de supermarktketens de winkelprijzen. Het is dan ook onheus van de minister om de bal enkel in het kamp van onze bedrijven te leggen.”
