Foto: Canva
In dit artikel
“Bovenop het schaaltje in de Plus liggen twee mooie sukadelapjes en daaronder gewoon troep.” Ik praat over de eiwittransitie met mijn 86-jarige schoonvader, zoon van een slager, oud-slager en gepensioneerd vleesinspecteur. Spreekt amper Frans maar stuur hem een hypermarkt in en hij komt met het beste stukje van het rund naar buiten. Desnoods snijdt hij het zelf mét de Franse collega. Zij spreken beiden de taal van het slagersmes. “Troep?”, vraag ik? “Ja, het bloemstukje. Sukadelap is vlees van de schouder. Daarin zit een zeentje. Als je dat goed bereid dan wordt het heerlijk zacht, echte sukade. Het bloemstukje zit er net naast, ook aan een zeentje, maar dat is niet te bereiden als sukade. Dat stoppen ze toch onder in zo’n schaaltje.” Mijn schoonvader weet heel veel van vlees en koopt dus niet meer in de supermarkt.
Ooit mocht ik een week met Pascal Jalhay in het kader van de jurering voor de top Chinese restaurants iedere dag uit bij een top Chinees restaurant eten. Jalhay was ooit de jongste tweesterrenkok in Nederland. Ik vroeg hem in welke supermarkt hij zijn boodschappen deed. ‘Supermarkt?!’, riep hij uit. ‘Daar kom ik niet.’ Hij had zijn eigen moestuin en vlees haalde hij bij de islamitische slager. ‘Ik heb die man geleerd welk deel hij hoe uit het rund moest snijden.’ Jalhay weet alles van eten en vlees en koopt dus ook niet in de supermarkt.
Moeten de supermarkt niet terug naar de betere vleesafdeling: duurder vlees, minder frequent verkocht? Minder denken in kilo’s meer denken in waarde voor dier, mens en keten?
Af en toe vlees eten niet erg
Dan mijn nichtje, de kleindochter van mijn schoonvader. Nog geen tien jaar oud vouwde ze de armen gekruist voor de borst en deelde mee geen vlees meer te willen eten. Jarenlang kookte de familie uit respect daaromheen. Altijd was er een vegetarisch variant voor haar aan tafel. Ze is nu zeventien en gestopt als vegetariër. Waarom? “Waar ik de mist in ben gegaan, was de frikandel speciaal. Ik wilde het bij een keer houden, maar bedacht me dat af een toe vlees eten helemaal niet zo erg is. Vegetarische vervangers zijn niet altijd even plantaardig en gezond. Wel eet ik als het mogelijk is altijd biologisch. We eten ook wel eens van de lokale boer, waarvan ik weet dat de dieren een goed leven hebben gehad. Ik eet dus wel vlees, maar met mate en denk hierbij nog steeds na over de gevolgen voor de natuur.’ Ook zij eet dus relatief weinig vlees.
Kennis en bewustzijn
Zomaar drie voorbeelden die zeggen dat kennis en bewustzijn de sleutel is tot een verantwoorde consumptie en een versnelling van de eiwittransitie. Supermarkten hebben die kennis uit de winkel weggesneden toen de slager uit de winkel werd gehaald. Te duur en te vaak aan het werk achter een betegeld muurtje met de rug naar de klant. Moeten de supermarkt niet terug naar de betere vleesafdeling: duurder vlees, minder frequent verkocht? Minder denken in kilo’s meer denken in waarde voor dier, mens en keten? Mijn schoonvader, zijn kleindochter en de topkok wijzen de weg. Ik heb er overigens wel een hard hoofd in. Onder ieder stukje sukade ligt zomaar een stukje troep, zo is de afslag naar de kiloknaller genomen. Rijd nu maar eens terug, dat is tegen het verkeer in.
