Markt carbon credits moet nog volwassen worden

Boeren hebben steeds meer te kiezen als het gaat om carbon credits, ofwel koolstofcertificaten. Het wemelt van de initiatieven om via de vrijwillige koolstofmarkt geld te genereren als betaling voor inspanningen.

Carbon credits zijn er voor het vastleggen van koolstof in de bodem of in producten, maar ook voor het verminderen van uitstoot uit bijvoorbeeld veenbodems. Door stijgende prijzen wordt het in steeds meer situaties interessant om hier in te stappen.

Tegelijk groeit vanuit de verwerkingsketen de vraag naar klimaatinspanningen. FrieslandCampina, bijvoorbeeld, geeft een beloning via de melkprijs. Er zit een gedeeld belang achter; een klimaatvriendelijk eindproduct in de supermarkt. Dat is niet alleen goed voor het imago, het is op de lange duur ook pure noodzaak vanwege de opgave die er voor de hele economie ligt om klimaatneutraal te worden.

Die compensatie van andermans uitstoot, is dat nou wel zoân goed idee?

Tegelijk loert hier ook een belangentegenstelling. Wat doe je? Verkoop je je vastgelegde koolstof aan de hoogste bieder? Of gebruik je het om de eigen productieketen een steviger fundament te geven? Het collectieve belang is duidelijk.

Nu geeft de Autoriteit FinanciÃ«le Markten (AFM) een opvallende waarschuwing over carbon credits: het is nog altijd een ondoorzichtige handel en de onderbouwing laat nogal eens te wensen over. Bovendien, die compensatie van andermans uitstoot, is dat nou wel zoân goed idee? Kunnen die kopers van carbon credits niet beter aan de slag met het verminderen van de eigen uitstoot?

Het zijn belangrijke vragen. Ze horen bij de fase waarin deze handel nu nog zit: die van pionieren. Betere onderbouwing, betere reguleringen en betere garanties zijn nodig om de veelbelovende markt voor carbon credits volwassen te maken.