NVWA treft geen resten verpakkingsmaterialen aan in diervoeders

“In 2020 hebben we veertig monsters genomen op diervoeders en geen resten van verpakkingsmateriaal geconstateerd.”

Vrijdag meldde de Plastic Soup Foundation dat bijna 80% van de door wetenschappers geteste vlees- en zuivelproducten van koeien en varkens microplastics bevat. Dit kwam naar voren in een pilotonderzoek van de Vrije Universiteit van Amsterdam, waaraan overigens nog geen harde conclusies verbonden zijn. Zeven van de acht geteste rundvleesmonsters bleken plastic deeltjes te bevatten, terwijl er in vijf van de acht varkensvleesmonsters ten minste één soort plastic zat. Ook werd plastic aangetroffen in 18 van de 25 geteste melkmonsters. Naast dat naast microplastics in het milieu voorkomen, is de aanwezigheid van resten van verpakkingsmateriaal een mogelijke oorzaak.

Risicogericht toezicht

De NVWA ziet hier risicogericht op toe, benadrukt Van Kessel. “Dit betekent dat we bij bedrijven die voormalige levensmiddelen verwerken, toezicht houden en daarnaast via het nationaal plan diervoeders risico-gebaseerd monitoren op resten van verpakkingsmaterialen in diervoeder.”

Het diervoederbedrijf is verantwoordelijk voor het leveren van veilig voer dat aan de wetgeving voldoet. “Het verwijderen van het verpakkingsmateriaal maakt onderdeel uit van het productieproces”, weet de NVWA. “Door middel van allerlei technieken, zoals blazen, zeven en met behulp van magneten, worden de verpakkingen uit het product verwijderd. Het is arbeids-technisch gezien vaak niet haalbaar om handmatig alle verpakkingen te verwijderen voordat de retourstromen verwerkt worden.”

Volgens de Plastic Soup Foundation verbiedt de Europese Verordening voor Diervoeding 767/2009 de toevoeging van ‘verpakkingen en delen van verpakkingen afkomstig van het gebruik van producten van de voedingsmiddelenindustrie. De NVWA hanteert een detectiegrens van 0,15%, die is vastgesteld door het RIKILT (nu WFSR). Plastic Soup Foundation noemt dit zorgelijk.

Gevoeligheid van analysemethode

“Als uitvoeringsinstantie bepalen wij niet de norm”, legt Van Kessel uit. “We zien toe op basis van Europese wet- en regelgeving. De detectielimiet die in Nederland wordt gehanteerd, is vergelijkbaar met verschillende andere Europese lidstaten. In principe past de NVWA artikel 6 van Verordening (EG) Nr. 767/2009 toe. Echter, de gevoeligheid van de analysemethode bepaalt of een nultolerantie kan worden gemeten.”

“Het nationaal referentielaboratorium Rikilt heeft een gevalideerde methode ontwikkeld voor het analyseren van het gehalte aan verpakkingsmateriaal in diervoeders. Deze methode kent een detectielimiet van 0,15%. Als het gehalte aan verpakkingsmaterialen hoger, of als er zichtbare verpakkingsresten aanwezig zijn, dan zal de NVWA handhaven”, zegt Van Kessel.