Politieke lef ontbreekt voor Nationale Eiwitstrategie

Eind 2020 kondigde de overheid met veel tamtam de Nationale Eiwitstrategie aan. Een antwoord op de vraag van de Europese Commissie aan elke lidstaat om binnen tien jaar grote stappen te zetten om minder dierlijk en meer plantaardig eiwit te consumeren en minder afhankelijk te worden van de import van eiwitrijke gewassen van buiten Europa. Wil de Nederlandse Nationale Eiwitstrategie succesvol zijn, heeft het bedrijfsleven een slagvaardige politiek nodig. Maar waar is die?

Sturing voor bedrijven ontbreekt

De politiek laat het initiatief volledig aan het bedrijfsleven en trekt zich terug om niet van betutteling te worden beschuldigd. Hierdoor ontbreekt sturing die bedrijven wel nodig hebben. Denk aan stimuleringsmaatregelen voor koplopers bij het ontwikkelen van producten en steun bij het toelaten ervan op de markt. De politieke aandacht ontbreekt. Bij de verkiezingen van maart 2021 nam alleen de ChristenUnie de Nationale Eiwitstrategie op in het verkiezingsprogramma. In Nederland is de eiwittransitie al sinds 2009 onderdeel van het kabinetsbeleid, en het staat in het Klimaatakkoord van juni 2019. Maar dit leidt niet tot beleid dat productontwikkeling stimuleert. Rabobank concludeerde onlangs dat de markt voor alternatieve eiwitten groeit, maar tot aan 2035 nog steeds heel klein is. Nu is er dan eindelijk een Nationale Eiwitstrategie voor de periode tot 2030, maar ontbreekt het financiële en juridische kader zodat het bedrijfsleven niet weet waar het aan toe is.

Overheid moet lef tonen

Daarom eist het bedrijfsleven politieke actie, zoals in een uitzending van Nieuwsuur van 5 september. Ook de Transitiecoalitie Voedsel deed in oktober dit jaar een oproep voor daadkrachtig politiek beleid. Maar politiek Den Haag verklaart de eiwittransitie controversieel vanwege de demissionaire status van het kabinet. De overheid moet lef tonen. Steun de koplopers en trek meer geld uit voor onderzoek. Ook op het gebied van reststromen en insecten liggen veel kansen en ondernemers staan te springen om hulp. Ze vragen om minder strikte wetgeving waarmee insecten toegestaan worden als voedsel. Kortom, politiek: waar blijf je?