Foto: Mark Pasveer
In dit artikel
Gaat het lukken om de teelt van veldbonen van de grond te tillen in Nederland? Er zijn diverse initiatieven om het areaal veldbonen verder te laten groeien, zowel voor gebruik in veevoer als voor voeding. Maar de eiwittransitie in Nederland heeft te maken met grote uitdagingen.
De grond is duur, de arbeidskosten zijn hoog en de arealen klein. In Duitsland, Engeland en Denemarken is de teelt van de bonen rendabeler omdat daar veel meer schaalgrootte is. De arealen graan in andere landen zijn ook groter, waardoor de bonen beter gebruikt kunnen worden als wisselgewas. Nederlandse voedselproducenten importeren veelal bonen uit het buitenland, omdat de partijen groter zijn en gunstiger geprijsd.
Bean me Up!
Een van de veldboonprojecten is het Noord-Hollandse project Bean me Up! dat eind augustus 2021 van start is gegaan. In het project wordt gekeken naar alle schakels in de keten: de teelt, de verwerking en de vermarkting van de veldboon. Het project moet een sluitende businesscase opleveren voor veldbonen. En de veldboon interessant maken als sojavervanger of eiwitbron voor humane consumptie.
Veevoer draait op importsoja
Op dit moment renderen veldbonen nog niet voldoende. De oorzaak is duidelijk. “Het veevoer draait op goedkopere importsoja”, zegt Nils van Straten. Hij is teeltadviseur akkerbouw bij agrarische in- en verkoopcoöperatie CAV Agrotheek en een van de partners in het project Bean me up! “Het eiwit uit soja is geschikter voor veevoer, want het is bestendiger. Voor menselijke consumptie is soja ook makkelijker te verwerken. De boon is zachter, de smaak is milder en de kleur is lichter.”
Van Straten benadrukt dat de keuze om voor veldbonen te gaan voor Nederlandse akkerbouwers niet makkelijk is. Veldbonen gaan namelijk gepaard met veel teeltrisico. Nederlandse telers moeten concurreren met buitenlandse veldbonen. En die veldbonen uit andere EU-landen zijn op de markt goedkoper dan Nederlandse bonen.
Medeauteur: Carolien Kloosterman
